Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 16 juni 2017

Filmrecensie: Christine (2016), Antonio Campos


Zelfmoord televisiereporter mooi verbeeld door Rebecca Hall

In zijn derde film verbeeldt Antonio Campos het verhaal van scenarioschrijver Craig Shilowich over een Amerikaanse televisiemedewerkster werkzaam voor een regionale zender in Sarasota, Florida, die in 1974 in een nieuwsprogramma een eind aan haar leven maakte. Deze Christine Chubbuck wordt fantastisch gespeeld door Rebecca Hall maar daar is dan ook alles mee gezegd. Christine is een duidelijk product van commerciële Amerikaanse makelij met allerlei popliedjes tussen door die het bioscooppubliek een gezellig avondje moet bezorgen.  

Natuurlijk gaat het niet zo goed met het televisiestation WZRB waar Christine voor werkt. Volgens de wetten van de kapitalistische maatschappij worden de kleintjes langzaam opgegeten door de grote landelijke zenders. Kijkcijfers geven aan hoe slecht het gesteld is met de kijkersgunst. Volgens hoofdredacteur Mike moet er meer spanning in de regionale nieuwsvoorziening komen. Dat geldt ook voor Christine in een oranje gelde Kever rondrijdt en veel te positieve onderwerpen brengt.

In het begin van de film is ze aan het oefenen om Richard Nixon te ondervragen over zijn impeachment, maar ze wordt daarbij gestoord door collega’s die met nieuwe apparatuur komen binnenvallen. Daarmee geeft Campos voor de kijkers aan dat ze grote ambities heeft. Ze is ook heel precies. Ze bestudeert de opnames heel uitvoerig en klaagt als haar lichaamshouding niet helemaal perfect is. De relatie met haar moeder is niet geweldig en ook een intiemere vriendschap met collega George komt niet van de grond. Christine is nogal een hark die niet weet hoe ze haar leven vorm moet geven. Tot overmaat van ramp heeft ze ook nog buikpijnen, die niet, zoals ze zelf denkt, voorkomen uit stress maar door een gynaecoloog verklaard worden uit een gezwel bij haar eierstokken. Het gevolg van een operatie zou kunnen zijn dat ze geen kind meer zal kunnen krijgen.

In een fraaie scène waarin anchorman George haar meeneemt naar een sessie volgens de Transactionele Analyse zegt Christine tijdens een oefening dat ze een man wil voor ze een kind krijgt en ook werk dat haar vervult. Het is een pluspunt in de film dat Christine daarnaast ook nog poppenspeelster voor kinderen is. Daarin kan ze haar frustraties goed kwijt en de teksten die ze hierin uitspreekt zijn van filosofische kwaliteit. Daarnaast  probeert ze toch maar, door het afluisteren van  de intercom van de politie, aan meer sensationeel nieuws te komen.  

Het publiek dat al weet wat er komen gaat, ziet de negatieve spiraal waarin Christine zich bevindt alleen maar toenemen. Ze dringt er, na een ongemakkelijk etentje met George, bij eigenaar Bob Andersen op aan dat hij haar, net als George, meeneemt naar een nieuw op te richten zender in Baltimore. In een mooie scène zegt Andersen haar ijskoud dat hij het jonge blonde ding Andrea al heeft gecontracteerd die de sport doet. Op haar moeder hoeft ze ook niet te rekenen. Die is in de ban van haar nieuwe vriend.

Rebecca Hall schitterde eerder als Caroline Cushing in Frost/Nixon (2008), in dat zelfde jaar als Vicky in Vicky Christina Barcelona van Woody Allen, in 2012 als Beth in Lay the favorite (2012) van Stephen Frears.   

Hier de trailer van Christine, hier mijn bespreking van Vicky Christina Barcelona, hier mijn bespreking van Frost/Nixon, hier die van Lay the favorite.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten